لوزانو جانشین کواچ شد

فدراسیون والیبال ایران با انتخاب رائول لوزانو به عنوان سرمربی تیم ملی، بالاخره تصمیم خود را برای راهیابی به المپیک گرفت.

گزارش کامل در ادامه مطلب

بعد از نتایج دور از انتظار تیم ملی والیبال ایران در جام جهانی، مسولین فدراسیون تصمیم گرفتند تا برای راهیابی به المپیک ریو درصد ریسک را پایین بیاورند و بعد از رفت و آمدهای بسیار این مرد صرب آنها تصمیم گرفتند او را برکنار کرده و گزینه ای جدید را به تیم ملی بیاورند تا برای تحقق آرزوی چندین ساله والیبال نگرانی کمتری داشته باشند. کواچ برکنار شد و دو گزینه روی میز قرار گرفت؛ آناستازی ایتالیایی و لوزانو آرژانتینی.

نام آناستازی پر سر و صداتر بود و رزومه ای چشم نوازتر داشت و به همین دلیل در ابتدا همگی چشم به حضور او روی نیمکت تیم ملی ایران داشتند اما او شرایط سختی را مقابل فدراسیون والیبال گذاشت و بنا بر این شد که تمرینات تیم ملی برای راهیابی و حضور در المپیک در لهستان برگزار شود تا مرد ایتالیایی به تمرینات تیم باشگاهی اش برسد.

با توجه به این مسائل فدراسیون والیبال ایران تصمیم گرفت سیچلو را به عنوان مربی در ایران مستقر کند و از بین لوزانو و آناستازی یک گزینه را برای سرمربیگری روی نیمکت بنشاند. کشمکش ها بر سر اعلام این اسم ادامه داشت تا اینکه لحظاتی پیش، فدراسیون والیبال با انتشار خبری رسمی اعلام کرد که رائول لوزانو آرژانتینی سرمربی تیم ملی خواهد بود.

لوزانو که سرمربیگری تیم های ملی آلمان و لهستان را هم بر عهده داشت حالا روی نیمکت تیم ملی ایران خواهد نشست و برگ برنده او نسبت به آناستازی زمان بیشتری است که می تواند در اختیار ایران بگذارد و هماهنگی اش با خوان سیچلو، دستیار هم وطنش می تواند مشکل زبان و سایر حواشی آن را بر طرف کند.

لوزانو گذشته ای این چنینی دارد:

رائول لوزانو

او از سال ۱۹۷۴ کار خود را با هدایت تیم جوانان استودیانتس دلا پلاتا آغاز نمود. وی پس از هدایت چند تیم دیگر در سال ۱۹۸۳ سرمربیگری تیم فرو کرریل را برعهده گرفت و توانتست این تیم را به قهرمانی لیگ سری آ آرژانتین، جام متروپولیتن و چلنج کاپ اروپا سال ۸۷-۱۹۸۶ برساند. لوزانو بعد از ورود به ایتالیا بعد از چند سال در سال ۱۹۹۱ سرمربی گونزاگا میلان شد و با این تیم به افتخارات بزرگی از جمله قهرمانی جام باشگاه های جهان ۱۹۹۲، قهرمانی جام کنفدراسیون والیبال اروپا ۹۳-۱۹۹۲ و یک نایب قهرمانی سوپر جام ایتالیا رسید.

لوزانو از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ سرمربی تیم ملی اسپانیا شد و مدال نقره مسابقات یونیورسیاد در ژاپن را به دست آورد. در سال ۱۹۹۷ به لوبه بانکا پیوست و مدال برنز مقام سومی چلنج کاپ اروپا را برای این تیم به ارمغان آورد. در سال ۲۰۰۰ با تیم پالرمو به قهرمانی سوپر جام ایتالیا دست یافت. او در همین سال بار دیگر سرمربی تیم ملی اسپانیا شد. لوزانو در سال ۲۰۰۰ همزمان هدایت تیم سیسلی را به دست گرفت و توانست با قهرمانی سری آ ایتالیا و قهرمانی جام حذفی ایتالیا به افتخارات خود و باشگاه سیسلی بیفزاید، همچنین با سیسلی به مرحله یک چهارم لیگ قهرمانان اروپا نیز صود کرد. ایراکلیس مقصد بعدی او و لوبه بانکا دیگر باشگاهی بود که دوباره به سمت سرمربیگری آن در آمد.

لوزانو از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ سرمربی تیم ملی لهستان بود که توانست بزگرترین افتخارات دوران مربیگری ملی خود را با این تیم به دست آورد. لوزانو در سال ۲۰۰۶ لهستان را به مدال نقره قهرمانی جهان رسانید و در المپیک ۲۰۰۵ لهستان با هدایت او به مقام پنجم اکتفا کرد، همچنین دو مقام چهارمی لیگ جهانی از دیگر دست آوردهای لهستان در زمان مربیگری او بود. رائول لوزانو در سال ۲۰۰۹ هدایت تیم ملی آلمان را برعهده گرفت و تا سال ۲۰۱۱ نیز سرمربی ژرمن‌ها بود. لوزانو با هدایت خود آلمان را قهرمان لیگ والیبال اروپا ۲۰۰۹ نمود. وی در سال ۲۰۱۵ سرمربی تیم چارنی رادوم شد.

افتخارات لوزانو

بهترین مربی شاغل در لیگ ایتالیا ۲۰۰۴ - لاگاتزتا دلو اسپورت
مربی سال ۲۰۰۷ - نظرسنجی تلویزیون تی وی پی اسپورت
مرد محبوب لهستان - نظرسنجی رسانه ای ۲۰۰۷
مربی سال ۲۰۰۷ - مجله سوپر والی
مربی سال لهستان ۲۰۰۶ - همه پرسی منتقدان ورزشی
اعطا صلیب شوالیه به سفارش رئیس جمهور لهستان ۲۰۰۶ - به خاطر سهم برجسته در توسعه و آموزش ورزش لهستان

آشنایی کامل با لوزانو

رائول لوزانو؛ مربی 59 ساله آرژانتینی که مربیگری را از همان دوران جوانی (1974) که پاسور دوم تیم های باشگاهی آرژانتین بود، آغاز کرد و حالا نزدیک به 41 سال است که مربیگری می کند.
مربیگری در رده های نوجوانان، جوانان، دانشجویان، زنان، مردان، باشگاهی و ملی در سطح آرژانتین، ایتالیا، یونان، امریکای جنوبی، اروپا، لیگ جهانی، قهرمانی جهان، جام جهانی و المپیک تقریبا کلکسیون کاری و تجربی او را تکمیل کرده است. قهرمانی در آرژانتین، امریکای جنوبی، ایتالیا، اروپا و جهان را در رده باشگاهی کسب کرده و با ایجاد تحول ساختاری در سه تیم ملی، آنها را به المپیک رسانده است.

لوزانو وقتی برای دومین بار در سال 1999 هدایت اسپانیا را بر عهده گرفت، در واقع جوانانی همچون رافائل پاسکوئال (ارزشمندترین بازیکن جهان در سال 1999) و میگل آنخل فالاسکا (پاسور اسبق و سرمربی کنونی اسکرا بلهاتوف لهستان) را که خود در سال های 1994 تا 1996 در ترکیب ماتادورها به آنها میدان داده بود، پروراند و ضمن کسب عنوان پنجمی در جام جهانی و لیگ جهانی (1999) جواز حضور در المپیک سیدنی را نیز کسب کرد که با این تیم در رده نهم المپیک ایستاد.

لوزانو در سال 2005 که سرمربیگری لهستان را پذیرفت، اولین مربی خارجی تاریخ تیم ملی والیبال این کشور لقب گرفت. او به جمعی از جوانان لهستان میدان داد و با بهره گیری از پتانسیل فوق العاده آنان در کنار چند بازیکن باتجربه، تیمی ساخت که دو بار عنوان چهارمی لیگ جهانی را کسب کرد و در رقابت های قهرمانی جهان (2006) تا فینال و کسب مدال نقره پیش رفت. لهستان با لوزانو دوباره به جمع غول های والیبال برگشت و در همین سال به پاس خدماتش به کشور لهستان از دست رئیس جمهور وقت این کشور؛ لخ کاشینسکی (که در سال 2010 در سانحه سقوط هواپیمای توپولوف درگذشت) نشان افتخار صلیب شوالیه را دریافت کرد. ژیگادلو، وینیارسکی، کورک، ولازلی، زاگومنی، ورونا، موزدونک و... ستاره های لهستانی با هدایت لوزانو به المپیک پکن راه یافتند و به مقام پنجم این بازی ها رسیدند.


رائول لوزانو در سال 2009 هدایت آلمان را در حالی به دست گرفت که این تیم ده سال به سرمربیگری استلیان موکولِسکو رومانیایی یک تیم درجه دوی اروپایی محسوب می شد و کاری از پیش نمی برد. لوزانو هدف را بازگشت به لیگ جهانی، قرار گرفتن در جمع هشت تیم برتر جهان و صعود به المپیک گذاشت و کارش را آغاز کرد. قهرمانی در لیگ اروپا (2009) آلمان را به تیتر اخبار آورد. این تیم سپس در رقابت های قهرمانی اروپا به مقام پنجم دست یافت و جواز حضور در لیگ جهانی و مسابقات قهرمانی جهان را به دست آورد. در سال 2010 به عنوان پنجمی لیگ جهانی و هشتمی قهرمانی جهان رسید.

این بهترین مقام آلمان پس از 36 سال (از سال 1974) بود که آلمانشرقی موفق به کسب مقام چهارم جهان شده بود. گروزر، یوخم شوپس، لوکاس کامپا، مارکوس بوهم، فردیناند تیلی و... ستارگان آلمان بودند که با لوزانو به سطح اول والیبال جهان رسیدند و جواز حضور در المپیک لندن را نیز کسب کردند اما او در آستانه المپیک از هدایت آلمان کناره گرفت تا تیم آماده و پرداخته اش با مربیگری ویتال هِینِن بلژیکی در لندن به عنوان پنجم برسد.

لوزانو علاوه بر بیدار کردن غول های خفته اسپانیا، لهستان و آلمان در رده ملی، در رده باشگاهی نیز تیم های بزرگ ایتالیا همچون میلان، پالرمو، سیسلی ترِویسو و لوبه ماچراتا را هدایت کرده و به عناوین قهرمانی باشگاه های ایتالیا (2000 – 2001) ، سوپرجام ایتالیا (2001) ، باشگاه های اروپا (1992 – 1993) ، جام کنفدراسیون اروپا (1997 – 1998) و باشگاه های جهان (1992) دست یافته است. او که پس از پنج سال (از 1987) مربیگری در ایتالیا در سال 1992 جای داگ بیل؛ مربی بزرگ امریکایی را در هدایت تیم میلان گرفت، از همان تیم و همان سال استارت موفقیت خود را زد و به یک مربی شناخته شده و قابل وثوق تبدیل شد.

فرانکو برتولی، آندره آ لوکتّا، پائولو مونتانیانی، هریستو زلاتانوف، آندره آ زورزی، مارکو مئونی، اسلوبودان کواچ، اوسوالدو هرناندز، لوکا کانتاگالی، انخل دنیس، پاسکوئاله گراوینا، میهال لاسکو، ساموئله پاپی، لورنزو برناردی، دیمیتری فومین، باس وان د گور، آلبرتو چیزولا، آندریا گریچ، مارکو براچی، لوئیجی ماسترانجلو، نالبرت، ایوان میلکوویچ و میرکو کورسانو بخشی از ستارگانی اند که در تیم های باشگاهی ایتالیا زیر نظر رائول لوزانو هدایت شده و بر سکوهای قهرمانی ایستاده اند.

رائول لوزانو اما تنها یک مربی نیست. او از سال 1990 به عنوان مشاور مربیان و مدرس جهانی والیبال نیز شناخته شده است و تاکنون دوره های آموزشی و سمینارهای فراوانی را در کشورهای مختلف برگزار کرده است.

برخی از آنها عبارتند از:

سیستم دفاع، ایتالیا، اسپولتو، 1990 -  شکل گیری حمله‌، ایتالیا، سرمونا، 1992 - مدیریت و انگیزه تیم های حرفه ای، ایتالیا، آنکونا، 1993 - آموزش و روش افزایش عملکرد، اسپانیا، بارسلونا، 1995 - روش و آموزش حمله، آرژانتین، بوینس آیرس، 1996 - متودولوژی آموزش و سیستم دفاعی، اوساکا، ژاپن، 2002 - شکل گیری و تثبیت سیستم دفاعی، بوینس آیرس، آرژانتین ، 2004 - آموزش و توسعه سیستم‌های تاکتیکی، پرتغال، 2005 - آموزش دفاع و دریافت تکنیکی ، لهستان، 2006 - آموزش توسعه سیستم های تاکتیکی، لهستان، 2007 - آموزش روش تدریس و افزایش عملکرد، برلین، آلمان، 2010 - آموزش روش حمله،  کنگره بین المللی ویادولید، اسپانیا، 2012 - آموزش روش و دفاع تکنیکی، نایروبی، کنیا، 2014 -  آموزش دفاع سیستمی، سانتافه، آرژانتین، 2014.

او همچنین هشت سال تحصیلات دانشگاهی اش را در رشته های مهندسی و روانشناسی پی گرفته و به عنوان یک پروفسور؛ عضو دپارتمان روانشناسی اجتماعی دانشکده مهندسی دانشگاه ملی لاپلاتای آرژانتین است.